می‌توان آیا به دل دستور داد؟

به استقبال غزل مولوی «بگشای لب که قند فراوانم آرزوست»من گُرد پای بسته و میدانم آرزوستدریای لب خموشم و طغیانم آرزوستدر چنبر شکیب فروکاست جان منبال و پری به عرصه جولانم آرزوستبس دیر شد ملال زمستان انتظارغوغای رنگ خیز بهارانم آرزوستآن دم به اوج بر سر بازارهای شهرآن نغمه به جان شده پنهانم آرزوستفرسودم از سرشک خود و شامگاه دردصبح نجات و چهره خندانم آرزوستدر ریگزار تفته، لبان چاک از عطشآهنگی از نوازش بارانم آرزوستبس عُقده بسته رَنگ در اعماق سینه هااینک گره گشایی طوفانم آرزوستروزی که بشکفد گل جان پرور مراددر مرغزار خرم ایرانم آرزوست بخوانید, ...ادامه مطلب